 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E. 1994/6815
K. 1994/11324
T. 12.9.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
LOJMANDA OTURMA HAKKININ TESBİTİ
HİZMET TAHSİSLİ KONUTLAR
KARAR ÖZETİ: 2946 sayılı Kamu Konutları Kanununun 3. maddesinde) tahsis esasına göre konutlar dört gruba ayrılmış olup aynı maddenin (d) bendinde de,
hizmet tahsisli konutların tanımı yapılmış ve 4. maddesinde ise, bu tür konutlarda hizmetin devamı süresince oturulabileceği hükme bağlanmıştır.
Aynı Kanunun uygulanmasına ilişkin Yönetmeliğin 5. maddesinde de, hizmet tahsisli konutlarda oturma koşulları gösterilmiştir. Davacı ise, anılan maddenin kapsamına giren personel olmadığından adı geçen konuttan yararlanamaz.
(2946 s. KKK. m. 3)
Davacı, lojmanda oturmaya devam hakkının bulunduğunun tesbitine ve bu konudaki sataşmanın önlenmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, istek gibi karar vermiştir.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı; davalıya ait işyerinde başşöför olarak görev yapmakta iken, 1985 yılında kendisine hizmet tahsisli olarak lojman tahsis edildiğini, davalının beş yıllık oturma süresinin dolduğundan sözederek iki ay içinde lojmanı boşaltmasını istediğini, bu isteğin mevzuata aykırı olduğunu ileri sürerek, sataşmanın önlenmesini ve lojmanda oturmaya devam hakkının bulunduğunun tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davacıya tahsis edilen lojmanın hizmet tahsisli olduğu, aynı durumda bulunan bir kısım işçiler yönünden farklı işlemler yapıldığı gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu' nun 3. maddesinde; tahsis esasına göre konutlar dört gruba ayrılmış olup, bu maddenin (d) bendinde de hizmet tahsisli konutlarının tanımı yapılmış ve 4. maddesinde de bu tür konutlarda hizmetin devamı süresince oturulabileceği hükmü getirilmiştir. Sözkonusu kanunun uygulanmasına ilişkin Yönetmeliğin 5. maddesinde, hizmet tahsisli konutlarda oturma koşulları gösterilmiştir. Buna göre; hudut karakolu, istasyon haberleşme, gözlem, araştırma, inşaat mahalli gibi meskür yerlerden uzak, sosyal ve ekonomik zorlukları olan, ulaşım ve iskanın imkanları kısıtlı yerlerde, normal çalışma saatleri ile sınırlandırılması kabil olmadan görev başında bulundurulması gerekli olan personel ve koruma görevlisi, makam şöförü, kapıcı ve kaloriferci gibi personele hizmet tahsisli konutlar tahsis edilebilir. Davacı ise, anılan maddelerin kapsamına giren personel olmayıp başşöför ünvanı ile çalışan bir işçi durumundadır. Böyle olunca hizmet tahsisli konuttan yararlanması anılan Yasa ve Yönetmelik hükümlerine göre mümkün değildir.
O halde, davanın reddine karar vermek gerekirken aksine bazı düşüncelerle yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
S o n u ç : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.9.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.
