 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E. 1994/16567
K. 1995/6006
T. 28.2.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
TOPLU İŞ SÖZLEŞMESİ
İŞLETME KREDİ FAİZİ
TEMERRÜT FAİZİ
CEZAİ ŞART
KARAR ÖZETİ: Toplu iş sözleşmesine dayanan eda davalarında, temerrüt tarihinden itibaren en yüksek işletme kredisi faizi üzerinden temerrüt faizine hükmedilmesi gerekir.
Mahkeme hükme dayanak yapılan toplu iş sözleşmesinin 35. maddesinde öngörülen tazminat, düzenleniş şekli itibariyle cezai şart niteliğindedir. Bu durumda mahkemece, BK.nun 161 /son maddesi uyarınca bir değerlendirme yapılarak sonucuna göre karar verilmelidir.
(818 s. BK. m. 161/son)
(2822 s. TSK. m. 35)
Taraflar arasındaki, sözleşme gereği tazminatın ödetilmesi davasınınyapılan yargılaması sonunda;' ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatınca istenilmesi ve davalı avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine; dosya incelendi; gereği konuşulup düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- 2822 sayılı Yasanın 61. maddesine göre, toplu iş sözleşmesine dayanan eda davalarında, temerrüt tarihinden itibaren en yüksek işletme kredisi faizi üzerinden temerrüt faizine hükmedilmesi gerekir. Davacı dava dilekçesinde bu yolda istekte bulunduğuna, ve dava konusu alacak toplu iş sözleşmesinden kaynaklandığına göre eri yüksek işletme kredi faizine hükmetmek gerekir.
3- Mahkemece hükme dayanak yapılan toplu iş sözleşmesinin 35. maddesinde öngörülen tazminat, düzenleniş şekli itibariyle cezai şart niteliğindedir. Bu durumda mahkemece, Borçlar Kanununun 161/son maddesi uyarınca bir değerlendirme yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten (BOZULMASINA), davacı yararına takdir edilen 750.000 TL. duru ;ma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.2.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.
