 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas no : 1994/12145
Karar no : 1994/18203
Tarih : 20.12.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, kıdem tazminatının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 20.12.1994 / Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına kimse gelmedi. Karşı taraf adına Avukat C.N. geldi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : İş Kanunu'nun 14. maddesinde işçinin kıdem tazminatına hak kazanabilmesinin koşulları belirtilmiştir. Buna göre, istifa suretiyle işten ayrılan yani, haklı sebep olmaksızın iş aktini fesheden işçi, kıdem tazminatına hak kazanamaz. Davacı 31.12.1990 tarihinde verdiği dilekçelerle, kendi isteği ile işten ayrıldığını bildirmiştir. Bu olgu dinlenen davacı tanıkları tarafından da doğrulanmıştır. Her ne kadar dinlenen davacı tanığı davacının raporlu bulunduğu bir sırada yerine bir başkasının alındığını, kullandığı aracın da elinden alındığını ve istifaya zorlandığını bildirmiş isede, davacının imzasını taşıyan dilekçeler ve davalı tanıklarının olgulara dayalı açık beyanları karşısında, iş aktinin davacı tarafından haklı bir neden olmadan sona erdiğinin kabulü gerekir. Esasen davacının raporlu olduğu dönemde, işin bir başkasına yaptırılması ve aracın onun tarafından kullanılması, iş aktini fesih için haklı sebep olarak nitelendirilemez. Buna rağmen aksine düşünce ile hüküm tesisi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, 20.12.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.