 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 1993/9963
Karar No: 1993/11457
Tarih: 01.07.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalıya ait işyerinde 11.11.1957 tarihinde çalışmaya başlamış, 17.06.1960 tarihinde evlenmiş ve 01.07.1960 tarihinde şahsi mazeren sebebiyle istifa ettiğini bildirerek işten ayrılmış, daha sonra 06.04.1977 tarihinde aynı işyerinde çalışmaya başlamış ve yaşlılık aylığı almak suretiyle ayrıldığı 12.07.1991 tarihine kadar çalışmıştır. Açtığı bu davada 11.11.1957-01.07.1960 tarihleri arasındaki süreye ilişkin kıdem tazminatının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Mahkeme istek doğrultusunda karar vermiştir.
Her ne kadar davacı, 17.06.1960 tarihinde evlenmiş ve 01.07.1960 tarihinde istifa suretiyle işten ayrılmış ise de, anılan tarihte yürürlükte bulunan yasa hükümlerine göre evlenme nedeniyle 1 yıl içinde iş akdini fesheden kadın işçinin kıdem tazminatı iseteyebileceğine ilişkin bir hüküm mevcut değildir. Evlenen kadın işçiye evlendiği tarihten itibaren 1 yıl içinde kendi arzusu ile iş akdini sona erdirmesi halinde kıdem tazminatı ödeneceğine ilişkin yasa hükmü 29.07.1983 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Bu hükmün geriye yürütülmesi suretiyle uygulanması hukuken mümkün değildir. O halde, davanın reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde kabulü isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 01.07.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.
