 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 1993/8915
Karar No: 1993/9235
Tarih: 27.05.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkı ile izin ücretinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı raporlu bulunduğu sırada iş akdinin feshedildiğini, raporunun bitiminde yıllık ücretli iznini kullanacağını ve izninin hitamınhda akdin feshi halinde 1.7.1991 tarihinde yürürlüğe giren katsayı nedeniyle daha fazla kıdem tazminatı olacağını ileri sürerek 1.7.1991 tarihindeki tavan sınırına göre kıdem tazminatı farkının da ödetilmesini istemiştir.
Toplanan delillerden davacının 27.5.1991-5.6.1991 tarihine kadar raporlu olduğunu ve 6.6.1991 tarihinden itibaren yeniden 10 günlük bir rapor aldığı anlaşılmaktadır. Bu raporun bitim tarihi 16.6.1991 'dir. Davacı bu tarihten sonra izin isteyeceğini ileri sürmekte ise de işçi dilediği zaman yıllık ücretli iznini kullanamaz. İş Kanunu ve izin yönetmeliği hükümlerine göre işçinin işverene izin kullanacağını bir dilekçe ile bildirmesi ve işverence de uygun görülmesi halinde izine ayrılabilir. Gerçekten işçi izin tarihini dilediği gibi belirleyerek istediği zaman izne ayrılamaz. Bu husustaki etki işverene aittir. Bu nedenle davacı son raporun bitiminde izne ayrılacağı ve bu arada 1.7.1991 tarihinde kıdem tazminatı tavanının yükseleceği ve buna göre kıdem tazminatına hak kazanacağı faraziyesine dayanarak bir istekte bulunamaz. O halde fark kıdem tazminatına ilişkin isteğin reddine karar verilmelidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.5.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.