 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 1993/867
Karar No: 1993/1650
Tarih: 01.04.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : 1475 sayılı İş Kanunu'na muhalefetten T. Makina İmalat ve Pazarlama A.Ş.'nin anılan Kanun'un 25, 98/C maddeleri uyarınca 78.500.000 lira para cezası ile cezalandırılmasına dair Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Ankara Bölge Müdürlüğü'nce verilen 12.8.1992 gün ve 19690 sayılı karara karşı yapılan itirazın kısmen kabulüne ve 500.000 lira para cezasının alınmasına ilişkin Ankara 2. Sulh Ceza Mahkemesi'nce ittihaz olunan 18.9.1992 gün ve 1992/938-830 sayılı kararın,
Tüm dosya münderecatı ile dosyada mevcut 15.6.1992 gün ve 57-66 sayılı inceleme raporu ve 5.6.1992 günlü tutanak içeriğine göre, 1475 sayılı İş Kanunu'nun 25. maddesi hükmü uyarınca işyerinde çalıştırılması gereken sakat ve eski hükümlü işçi çalıştırma yükümlülüğünün yerine getirilmediği tespit olunarak idari para cezası, tayin olunmasına göre; anılan Kanun'un 98/C maddesi uyarınca "İşveren veya vekiline çalıştırmadığı her sakat ve eski hükümlü ve çalıştırmadığı her ay için 500.000 lira para cezası verilir" hükmü gözetilmeden itirazın reddi yerine, yazılı olduğu şekilde gerekçe ile karar ittihazında isabet görülmediğinden bahisle CMUK'nin 343. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza işleri Genel Müdürlüğü ifadeli 24.2.1993 gün ve 008544 sayılı yazılı emrine atfen, Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 2.3.1993 gün ve Y.E. 19797 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla incelendi:
KARAR : İş müfettişleri tarafından düzenlenen 5.6.1992 gün ve 57-66 sayılı inceleme teftiş raporu, 5.6.1992 günlü tutanak ve belgelerden T. Makine İmalat ve Pazarlama A.Ş.'nin 1475 sayılı İş Kanunu'nun 25. maddesine aykırı davrandığı sabit olmakla, aynı Yasa'nın 98/C maddesi uyarınca verilen para cezasında isabetsizlik bulunmadığı görüldüğünden, T. Makine İmalat ve Pazarlama A.Ş.'nin itirazının reddi yerine 1475 sayılı Kanun'un 24. maddesinin son fıkrasında öngörülen, işine son verilen işçilerin, çıkarma tarihinden itibaren en az bir ay önce Kurum'a bildirilmemesi olayına ilişkin olup, olaya uygunluk göstermeyen Dairemiz kararına dayanılmak suretiyle kısmen kabulüne karar verilmesi Yasa'ya aykırı bulunmuştur.
SONUÇ : Yukarıda belirtilen nedenlerle, yazılı emre atfen düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği yerinde görüldüğünden Ankara 2. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 18.9.1992 gün ve 1992/938-830 sayılı kararının CMUK'nin 343. maddesi uyarınca aleyhe tesir etmemek kaydıyla BOZULMASINA, dosyanın gereği için Yargıtay C. Başsavcılığı'na iadesine 1.4.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.