 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 1993/7753
Karar No: 1993/18118
Tarih: 07.12.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, kıdem tazminatı, hafta tatili gündelikleri ile fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parasının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davacı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 7.12.1993/Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına Avukat A.Ö. geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1. Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. İşçinin kıdem tazminatına hak kazanabilmesi için iş akdinin İş Kanunu'nun 14. maddesinde öngörülen sebeplerle feshi veya sona ermiş olması gerekir. Somut olayda ise, davacı davalıya ait işyerinde aralıksız olarak çalışmış ve herhangi bir fesih işlemi olmadan, verdiği dilekçeler üzerine işveren tarafından zaman zaman kıdem tazminatı adı altında ödemeler yapılmıştır. Söz konusu ödemeler, iş akdinin feshi nedenine dayanmamaktadır. Böyle olunca yasanın emrediği kural gereği henüz doğmayan bir hakla ilgili olarak yapılan ödemeler gerçek anlamda kıdem tazminatı ödemesi olarak kabul edilemez. Bu ödemelerin avans olarak nitelendirilmesi gerekir. O halde, tüm süre için kıdem tazminatı hesaplanarak evvelce yapılan ödemelerin ödeme tarihinden itibaren gerçekleşen yasal faizi ile birlikte mahsup edilmesi ve kalan miktarın hüküm altına alınması icabeder.
Mahkemenin aksine düşünce ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenle BOZULMASINA, 7.12.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.