 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 1993/3706
Karar No: 1993/15119
Tarih: 26.10.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki kıdem tazminatı farkının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 26.10.1993 salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kadığı gönderilmişti.
Duruşma günü davalı adına Avukat Süheyla Tugay geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davalı Antbirlik Yönetim Kurulunca ekonomik kriz nedeniyle 20.5.1991 tarihinde Yardımcı İşletmeler Müdürlüğü işyerinin kapatılmasına karar verilmiş, durum Bölge Çalışma Müdürlüğü ile İş ve İşçi Bulma Kurumuna da bildirilmiş ve bu kararın uygulanması çerçevesinde işçilerin hizmet akitlerinin feshi yoluna gidilmiş, 21.6.1991 tarihli bir yazı ile hizmet akitlerinin 27.6.1991 tarihinde feshedileceği bildirilmiş, bu tarihte de fesih gerçekleştirilmiştir. Dosya içeriği bilgi ve belgeler ile olayın, ceryan şeklinden işyerinin kapatılma kararının ciddi olduğu anlaşılmaktadır. Esasen bu kapatma olgusu davalının da kabulündedir. Böyle olunca işverinin işçilerin hizmet aktinin feshinde 1.7.1991 tarihinde yürürlüğe girecek olan katsayı nedeniyle oluşacak yeni kıdem tazminatı tavanından yararlandırmamak amacıyla hareket ettiğinden söz edilemez. TİS'nin 33/b maddesi de sadece TİS'den doğan haklar ile ilgili olup, bunun dışında kalan olay ve olguları ve değişiklikleri kapsamamaktadır. Esasen az önce açıklandığı üzere olayda ciddi olan bir kapatma işlemi mevcuttur. Böyle bir durum karşısında artık mahkemenin dayandığı gerekçelere yer vermek mümkün değildir. Mahkemenin emsal olarak dayandığı kararlarda değişik olaylara ilişkin olup, bu davaya emsal teşkil etmez. O halde, davacı 1.7.1991 tarihindeki katsayı artışına dayanan kıdem tazminatı tavanından yararlanamayacağından davanın reddine karar verilmelidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 125.000 lira duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde 26.10.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.