 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 1993/16651
Karar No: 1994/3967
Tarih: 10.03.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA: 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kaln temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, davalıya ait işyerinde çalışmakta iken rahasızlığı nedeni ile 25.06.1992 tarihinde tedavi altına alınmış ve hastalığı devam etmekte iken, 26.06.1992 tarihinde kendi isteği ile malulen emekli olmuştur
Davacı, davalı işveren tarafından 25.06.1992 tarihine kadarki çalışma süresi esas alınarak kendisine kıdemtazminatı ödendiğini, oysa raporlu kaldığı sürenin makul bir sürenin de eklenmesi gerektiğini iddia ederek fark kidem tazminatı ile ve 1992 yılı Ekim ayı ikramiyesinin tahsiline karar verilmesi istenmiştir.
KARAR: 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesinin Sağlık sebepleri ile ilgili 1. bendinin (b) alt bendinin ikinci fıkrasındaki kural uyarınca, hastalıkta geçen sürenin işçinin çalışma süresine göre bildirim öneline altı hafta eklenmesi suretiyle bulunacak sürenin kıdem tazminatı hesabında dikkate alınması gerekir. Somut olayda, davacı işçi için uygulanması gereken bildirim öneli 8 hafta olup, buna ayrıca altı hafta ilave edilmek suretiyle toplam 14 haftalık sürenin kıdem tazminatının hesabında değerlendirilmelidir.
İkramiye gelince; işeyirde uygulanmakta olan TİS'in 56. maddesinin 2/b fıkrası uyarınca, 1992 ekim ayında ödenmesi gereken ikramiyeye de davacının hak kazandığının kabulü gerekir. Gerçekten, anılan kurala göre işçinin meslek hastalığı sebebiyle istirahatli olduğu süre, bu ikramiyenin tediyesinde çalışılmış gibi değerlendirilmelidir.
Yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular karşısında fark kıdem tazminatı ve Ekim ayı ikramiyesinin hüküm altına alınması gerekirken bu siteklerin de reddine karar verilmiş olması hatalıdır.
3- 01.01.1991-31.12.1992 yürülük süreli TİS'nin 69. maddesinin (S) bendine göre, meslek hastalığı nedeniyle isitarahli olan işçilerin istirahatli süreye ait SSK'ce ödenen geçici iş görmezlik ödeneğinin işverence tam'a iblağı gerekir. Bu kural uyarınca gerçekleşeçek olan iş görmezlik ödeneğinin de davalıdan tahsiline karar vermek gerekirken, yazılı şekilde keza hatıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 10.3.1994 gününde oybirliği ile karar verildi.