 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 1993/14143
Karar No: 1994/2957
Tarih: 28.02.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalıya ait işyerinde çalışırken Sıkı Yönetim Komutanlığının yazısı üzerine 1981 yılında iş akdi feshedilmiş, daha sonra 1989 yılında Bakırköy Belediyesinde yeniden işe girerek çalışmaya başlamış olup açtığı bu dava ile işten çıkarıldıktan sonra boşta kaldığı süreye ilişkin ücretlerini istemiştir.
Davacı, işten çıkarıldıktan sonra işveren aleyhine haksız fesih nedeniyle açtığı dava sonucu ihbar ve kıdem tazminatlarını almıştır. Böylece iş akdinin işveren tarafından feshedildiği gerçekleşmiş ve taraflar arasındaki akdi ilişki sona ermiştir. Bu durumda çalışmadığı süre için ücretlerinin ödenmesini istemesi hukuken mümkün değildir. Gerçekten ücret bir iş karşılığı ödenir oysa taraflar arasında akdi ilişki az önce de belirtildiği üzere sona ermiştir. Davacının iş akdinin Sıkı Yönetim Komutanlığının yazısı üzerine işverence feshedilmesinde ve işçinin başka bir işe girememesinde işverenin kusurlu bir davranışı da bulunmamaktadır. Bu nedenle işveren davacıya bir tazminat ödemekle yükümlü tutulamaz. Esasen, idari yargıda verilen genel nitelikteki bir karar adliye mahkemeleri için bağlayıcı olamayacağı gibi, iş hukukunda, işyeri sendika temsilcileri dışında, işçinin işe iadesini ve işverenin işçiyi çalıştırmaya zorlanmasını öngören bir düzenlemeye de yer verilmemiştir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davanın reddine karar verilmesi gerekirken gerekçeleri dahi gösterilmeden isteğin hüküm altına alınması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle bozulmasına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28.2.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.