 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E. 1993/12474
K. 1994/548
T. 25.1.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZLÜK HAKLARI
ÜCRET İKRAMİYE
KARAR ÖZETİ: Ücret bir çalışma karşılığıdır. Çalışmayan bir süre için kural olarak ücret ve buna bağlı sosyal haklar talep edilemez.
(1475 e. İş K. m. 26)
Taraflar arasındaki; özlük hakları, ücret, ikramiye, ilave tediye ve sosyal yardım alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatınca istenilmesi ve davalı avukatınca duruşma talep edilmesi üzerine; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davalının temyizine gelince; davacı, davalıya ait iş yerinde çalışırken, 16.12.1981 tarihinde muvazzaf askerlik hizmeti için iş yerinden ayrıldığı, askerlik dönüşü 13.9.1982 tarihinde iş yerinde çalışmak için davalı idareye başvurduğunu, işe alınmadığını ileri sürerek tekrar işe girdiği 19.8.1991 gününe kadar geçen dönem için mahrum kaldığı ücret ve diğer işçilik haklarını istemiştir.
Mahkemece, beş yıllık zamanaşımı süresi dikkate alınarak hüküm kurulmuştur.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, ücret bir çalışma karşılığıdır. Çalışmayan bir süre için kural olarak ücret ve buna bağlı sosyal haklar talep edilemez.
Kaldı ki, davacı askerden döndükten sonra iş için başvurduğunda davalı idare, güvenlik soruşturması yaptırmış ve işe alınmasının sakıncalı olduğunun bildirilmesi nedeni ile işe alınma isteği yerine getirilememiştir. Nitekim, daha sonra davacı aleyhine sıkı yönetim mahkemesinde kamu davası da açılmış ve bu davada bilahare beraatle sonuçlanmıştır. Tüm bu olgular birlikte değerlendirildiğinde, davalının davacıya karşı bir haksız davranışta bulunduğundan söz edilemez. Bu durumda davanın reddine karar vermek gerekirken, yazılı şekilde kabulü isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenlerle (BOZULMASINA), davalı yararına takdir edilen 750.000 lira duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.1.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.