 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/7030
K: 1993/1054
T: 01.02.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem tazminatı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parasıyla hafta ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine, karşı davacı ise, davacının iş kendisi terketmiş olması nedeniyle ihbar tazminatının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, davacı ve karşılık davalının davasını kısmen, davalı ve karşılık davasını istekle bağlı kalarak hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı ve karşılık davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, davalı şirkete ait işyerinde kasiyer olarak çlaşımakta iken yıllık izine ayrılmış ve izin dönüşü kendisine şirketin (A)'daki işyerinde görevlendirildiğinin bilinmesi üzerine bu nakil işlemine itiraz ederek yeni işyerinde göreve başlamamıştır. İşveren davacının işyerinin haklı nedenle değiştirildiğini iddia ve ispat etmemiştir.
1475 sayılı İş Kanunu'nun 16/II-e maddesine göre iş şartları esaslı bir şekilde değişir, başkalaşır veya uygulanmazsa, işçi iş aktini derhal feshedebilir. Somut olayda davacının ortada haklı ve geçerli bir sebep bulunmadığı halde izin dönüşü işyerinin değiştirildiği ve davacının bu nedenle iş aktini feshettiği anlaşılmaktadır. Bu durumda işçi ihbar tazminatı isteyemez ise de, kıdem tazminatına hak kazanacağından bu isteğin reddi doğru görülmemiştir.
Öte yandan, davacı işçi yönünden iş şartlarındaki esaslı değişiklik nedeniyle iş aktini önelsiz fesih hakkı doğmuş bulunduğundan, işveren ihbar tazminatı isteyemez. Bu nedenle, işverenin karşılık dava ile ileri sürdüğü ihbar tazminatı isteğinin reddine karar verilmelidir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, 1.2.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
