 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E:1992/669
K:1992/6306
T:09.06.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET: İnşaat işçisinin maddi tazminat hesabının bordrodaki gerçek olmadığı bilinen ücret üzerinden değil, işçinin dava dilekçesinde belirttiği ücreti aşmamak koşuluyla, meslek örgütlerince tespit edilen ücret üzerinden hesaplamak gerekir. Ayrıca, bilirkişinin kendi görüşüne binaen, işçinin yılın bir kısmında işsiz kalacağını varsayması da doğru görülemez. Bir kimsenin yaşamını sürdürmesi için, kural olarak tam yıl çalıştığı kabul edilir.
YARGITAY İLAMI
DAVA: Davacı, işkazasından doğan maddi ve manevi zararın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR
l- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- İnşaat işinde çalışan davacının yaptığı işin karşılığı olarak alması gereken ücret, ilgili mesleki kuruluşlardan sorulmak suretiyle tespiti ve davacının dava dilekçesinde belirttiği ücretti aşmamak suretiyle tespit edilecek ücret üzerinden maddi tazminat hesabı gerekirken, bordrolardaki asgari ücrete göre hesap yapılarak hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
3- Bir kimsenin yaşamını sürdürmesi için kural olarak yılın tüm günlerinde çalıştığının kabulü gerekir. Bilirkişinin kendi görüşüne dayanarak yılın bir kısmında iş bulup çalışamayacağı varsayımından hareketle hesap yapılması isabetli olamaz. Maddi zarar hesabında aktif dönem için tüm sürenin çalışıldığının nazara alınması gerekir.
SONUÇ:: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 09.06.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
