 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/5593
K: 1992/13728
T: 17.12.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı farkının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin 2. fıkrası hükmüne göre kıdem tazminatına esas olacak ücretin hesabında 26. maddenin 1. fıkrasında yazılı ücrete ilaveten işçiye sağlanmış olan para ve para ile ölçülmesi mümkün akdi ve Kanun'dan doğan menfaatler gözönünde tutulur. Yargıtay içtihatlarına göre işçiye sağlanmış olan para ve para ile ölçülmesi mümkün akdi ve Kanun'dan doğan menfaatlerin daimilik arzetmesi gerekir. Daimilik arzetmeyen arizi ödemeler kıdem tazminatı hesabında nazara alınmaz. Davada sözü edilen 1.3.1989 ila 23.2.1991 tarihleri arasını kapsayan TİS'nin hizmet primleri başlığını taşıyan 77. maddenin (D) fıkrasında, bu fıkra devamında belirtilen pozisyonlarda çalışanlara müktesep hak sayılarak ve diğer ödemeleri etkilememek kaydıyla fiilen çalıştıkları günlerde gün başına orada belirtilen miktarlar da hizmet primi verileceği yazılıdır. Görülüyor ki, burada hizmet primi fiilen çalışılan günlerde ödenecek, çalışılmayan günlerde ödenmeyecek ve ödemelerde diğer ödemeleri etkilemiyecektir. Bu durumda sözü edilen hizmet priminin daimilik arzeden ödemelerden olmadığı açık şekilde anlaşılmaktadır. Böyle olunca söz konusu hizmet primi kıdem tazminatı hesabına dahil edilemeyeceğinden, buna ilişkin isteğin reddine karar vermek gerekir. Aksine düşünceyle kabulü bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 17.12.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
