 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/5573
K: 1992/13674
T: 17.12.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm temyiz itirazları ile davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının hizmet akdi yaşlılık aylığı almak amacı ile feshedilmiştir. Bu durumda kıdem tazminatını gerektirecek şekilde kamu kuruluşlarında geçen hizmet sürelerinin birleştirilmesi sureti ile kendisine kıdem tazminatı ödenmesi gerekir. Ancak bu tazminatın TC. Emekli Sandığı'na tabi olarak geçen hizmet süresine ait kısım için ödenecek miktar yaşlılık veya malullük aylığının başlangıç tarihinde TC. Emekli Sandığı Kanunu'nun yürürlükteki hükümlerine göre emeklilik ikramiyesi için öngörülen miktardan fazla olamaz. 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin bu amir hükmü gözönünde tutulmaksızın davacının belediyede TC. Emekli Sandığı'na tabi olarak geçen hizmet süresinin işçilikte geçmiş gibi son ücreti üzerinden kıdem tazminatı hesaplanmış olması doğru değildir. TC. Emekli Sandığı'na tabi hizmet süresine ait kıdem tazminatı, davacının memurluktan işçiliğe geçtiği tarihteki derece ve kademesine göre emekli olduğu tarihteki Emekli Sandığı Kanunu 'nun yürürlükteki hükümlerine göre, o derece ve kademesine göre emekli olduğu tarihteki Emekli Sandığı Kanunu'nun yürürlükteki hükümlerine göre o derece ve kademeye isabet eden gösterge karşılığı ikramiye olarak tespit edilmesi gerekir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, Emekli Sandığı'na tabi olan süre için bu esasa göre hesap yapılmış değildir.
3- İstek açılarak hüküm tesis edilmiştir. Bu yönde HUMK'nin 74. maddesine aykırıdır.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenlerle BOZULMASINA, 17.12.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
