 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/5438
K: 1992/13474
T: 10.12.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı kıdem tazminatı farkının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, 1.5.1989 ve 30.4.1992 tarihleri arasını kapsayan TİS'nin sendika üyeliğinin güvenliği başlığını taşıyan 7. maddesinin (A) fıkrasının 3. bendinin "Her departmandan son giren ilk çıkar ilkesine uyulur" hükmüne riayet edilmeyerek hizmet aktinin fesih edildiğini ileri sürerek aynı maddenin (C) fıkrasındaki 12 aylık ücreti tutarındaki tazminatı istemiştir.
Mahkemece 12 aylık ücret tutarında tazminata karar verilmiştir.
Dosya içeriği bilgi ve belgelerden örnek gösterilen işçilerin gerçekten davacıdan sonra işe alındıkları görülmektedir. Ancak işe alınma tarihlerine göre aralarındaki fark (1) ila (1,5) ay gibi kısa bir süreyi kapsamaktadır. Yani diğer işçiler davacıdan (1) veya (1,5) ay sonra işe alınmışlardır. Davacı ve sözü edilen işçilerin işe alınmaları 1975 yılında olmuştur. Hizmet akti 1990 yılında fesih edilmiştir. Buna göre davacı ve diğer işçilerin hizmet süreleri (15) yılı bulmaktadır. 15 yıllık kıdemi olan işçiler arasında artık (1) ile (1,5) aylık süre için "son giren ilk çıkar" ilkesinin mutlak olarak uygulanmasını istemek buradaki amaca uygun düşmeyeceği gibi iyiniyet kuralları ile de bağdaşmaz. Bundan başka aynı maddenin 4. bendinde verimsizlik ve uyumsuzluğu olanların çıkartılabileceği öngörülmüştür. Davalı, davacının işinden memnun olmadığını söylemektedir. Davacının daha önceki bir tarihte disiplin cezasının bulunduğu da görülmektedir.
Böylece olayda davacının işverenin takdirine etki yapan davranışından doğan bir sebebin de varlığı söz konusu olmaktadır. Bütün bu nedenlerden dolayı 12 aylık ücret tutarındaki tazminat isteğinin reddine karar vermek gerekirken kabulüne karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 10.12.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
