 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/5135
K: 1992/13293
T: 03.12.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ücret ve ikramiye farkı, yakacak yardımı ve fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazıları, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine,
2 - Davacının temyizine gelince; davacı TİS'den kaynaklanan fark işçilik haklarını istemiştir. 2822 sayılı Kanun'un 61. maddesine göre TİS'ye dayanan eda davalarında ifaya mahkum edilen taraf, temerrüt tarihinden itibaren bankalarca uygulanan en yüksek işletme kredisi faizi üzerinden temerrüt faizi ödenmeye de mahkum edilir. Davacı dava dilekçesinde faize de karar verilmesini istemiştir. Buradaki faiz isteğinin davanın TİS'ye dayanan eda davası olmasına göre en yüksek işletme kredisi faizi anlamında kabulü gerekir. Böyle olunca hüküm altına alınan işçilik hakları için en yüksek işletme kredisi faizine karar verilmek gerekirken % 30 faize karar verilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 3.12.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
