 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/421
K: 1992/5408
T: 22.05.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izip parası, bayram ve hafta tatili gündelikleriyle ücret alacağını ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş ve tefhim olunan kısa karar HUMK.'nin 381,388 ve 489. maddelerindeki unsurları taşımadığından ve tebliğ tarihine göre davalı süresinde hükmü temyiz etmiş bulunduğundan dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacının hizmet akti 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17/II-F maddesi hükmüne dayanılarak atandığı yeni işyerine gitmemesi sebebiyle işveren tarafından feshedilmiştir.
Gerçekten, davacının görev yaptığı Osmaniye İlçesi'nden Antalya'daki şantiye iş yoğunluğu ve kendisine orada duyulan ihtiyaç sebebiyle gitmesi gerektiğinin 10.7.1990 tarihinde telefonla bildirildiği, davacının 16.07.1990 tarihli dilekçesiyle yıllık iznini istediği, buna karşılık işverenin yine aynı tarihli bir yazı ile Antalya Şantiyesi'ndeki işlerin yoğunluğu sebebiyle oraya gitmesi ve yıllık iznini bilhare uygun bir zamanda kullanabileceğinin bildirildiği ve daha sonra 24.07.1990 tarihli ihbarname ile Antalya'ya giderek işbaşı yapması tekrar istendiği halde davacının Antalya'ya gitmediği ve bunun üzerine 01.10.1990 tarihinde işverence iş aktinin feshedildiği dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Bu durumda, işveren iş aktini feshihte haklı olduğundan davacı ihbar ve kıdem tazminatına hak kazanamaz. Mahkemece, bu isteklerin reddine karar vermek gerekirken aksine düşünceyle hüküm tesisi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, 22.5.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
