 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/391
K: 1992/5898
T: 02.06.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı noksan ödenen ihbar ve kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, 2.1.1983 tarihinde işe girmiş, 10.5.1984 tarihinde evlenmesi nedeniyle hizmet aktini sona erdirmiş ve kendisine işverence gerçekleşen kıdem tazminatı ödenmiştir. Bundan sonra davacı 4.9.1989 tarihinde aynı işyerine tekrar girmiş 18.6.1990 tarihine kadar çalıştıktan sonra hizmet akti feshedilmiştir. 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin 8. fıkrası hükmünce aynı kıdem süresi için bir defadan fazla kıdem tazminatı ödenmez. Davacıya hizmet aktinin evlenmesi nedeniyle sona erdirilmesi üzerine, yasal olarak kıdem tazminatı ödendiğine göre, evlendikten önceki sürenin kıdem tazminatı hesabından sonraki çalışma süresi ile birleştirilmesi mümkün değildir. Kıdem tazminatı ödenen sürenin sonraki süreyle birleştirilip tümü üzerinden son ücrete göre kıdem tazminatı ödeneceği hususu, ara vermeksizin çalışmalarda işverenin daha az kıdem tazminatı ödemek amacıyla hareket etmiş olması hali için söz konusudur. Olayda böyle bir durum yoktur. Önceki süre için kıdem tazminatı ödenmesi yasa gereğidir. Davacının 4.9.1989 ile 18.6.1990 tarihleri arasındaki çalışması ile bir tam yılı doldurmamıştır. Bir tam yılı doldurmayan hizmet süresi içinse kıdem tazminatı ödenmez. Bu hususlar gözönünde tutulmaksızın anılan süreler birleştirilerek kıdem tazminatı hesabı ve ona göre hüküm kurulması yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, 2.6.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
