 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/1911
K: 1992/4564
T: 21.04.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki ihbar ve kıdem tazminatının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma 21.04.1992/Salı günü tayin edilerek taraflara çağırı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat M.Y. ile karşı taraf adına Avukat A.D. geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, (B) İnşaat işyerinde çalışmakta iken, (A) Büyükşehir Belediyesi temizlik işlerini 01.05.1988 tarihinde (B) İnşaat'a ihale etmiştir. (B) İnşaat Şirketi 01.05.1988 tarihinde itibaren kendi işçileri ile Belediye'nin temizlik işlerini yapmayı üstlenmiştir. Buna göre davalı Belediyenin davacıya karşı ihbar ve kıdem tazminatından sorumluluğu 01.05.1988 tarihinden sonraki hizmet süresi için söz konusu olur. 01.05.1988 tarihinden önceye ait (B) İnşaatta geçen çalışmalarından sorumlu tutulamaz. Zira İş Kanunu'nun 14. maddesi anlamında bir devir veya herhangi bir surette el değiştirme durumu yoktur. Bu husus gözetilmeden hüküm tesisi usul ve yasaya aykırır olup bozmayı gerektirmiştir. Önceki kısmı davanın kesinleşmiş olması niteliği itibarıyle bu duruma etikili değildir.
3- Aynı avukat tarafından ayrı ayrı emek ve çaba gerektirmeyen dava adedi dikkate alınarak avukatlık ücret tarifesinin 4/2 maddesi uyarınca davacı tarafa avukatlık ücretinden gerekli indirim yapılmak gerekirken indirim yapılmamış olması da doğru değildir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 21.4.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
