 |
T.C.
YARGITAY
9. HUKUK DAİRESİ
E. 1991/15099
K. 1992/720
T. 28.01.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki ihbar, kıdem ve kötüniyet tazminatı, ücret alacağı, hafta ve bayram tatili gündelikleri ile fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parasının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davacı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 28.1.1992 salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına avukat O.Ö ile karşı taraf adına avukat B.Ö. geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1- Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı 1.3.1989 tarihinden itibaren hamileliği nedeniyle işverenden 3 aylık ücretsiz izin istemiş ve bu izin kendisine verilmiştir. Davacı iznin bitiminden itibaren 2 ay daha işe gelmemiş ise de, tüm dosya münderecatından hamileliğinin devam ettiği ve sonuçta doğum yaptığı ve hamileliği devamınca doktor nezaretinde olduğu, doktor tarafından yatak istirahati verildiği, kanamalı olup daha önce çocuk düşürdüğü anlaşılmaktadır. Böyle bir durumun davalı tarafından da bilindiği, öyle olmasa dahi olayın gelişimine göre bilmesi gerektiği keyfiyeti ortadadır. Böyle olunca işverenin davacının iş aktini feshi, 1475 sayılı İş Kanunu`nun 17.maddesinin sağlık sebepleri başlığını taşıyan 1.bendinin ( b ) fıkrasının ikinci paragrafındaki sebebe dayanır ve bu durumda davacı kıdem tazminatına hak kazanır. Yazılı şekilde bu isteğin reddi doğru değildir.
3- Yıllık ücretli izin kullandırılması izin defteri ile ispat edilir. Davalının ibraz ettiği izin defterinde davacının imzası yoktur. Buna göre davalı izin kullandırıldığını ispat edememiş olduğundan gerçekleşecek izin ücretine de karar vermek gerekir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 28.1.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.