 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/13379
K: 1993/6880
T: 27.04.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı idare avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalıya ait işyerinde mevsimlik işçi olarak, zincirleme sözleşmelerle çalışmış ve 21.10.1991 tarihli dilekçe ile, 23.10.1991 tarihinde sona erecek olan sözleşmeyi yenilemeyeceğini bildirmiştir.
Davacı, açtığı bu dava ile kıdem tazminatı istemiştir.
Mahkemece istek kabul edilmiştir.
Kıdem tazminatının hangi hallerde ödeneceği 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinde teker teker sayılarak gösterilmiştir. Belirsiz süreli hizmet aktinin haklı sebep olmaksızın tek taraflı olarak, işçi tarafından feshedilmesi veya belirli süreli hizmet aktinin sürenin bitimiyle kendiliğinden sona ermesi ya da işçi tarafından sözleşmenin yenilenmeyeceğinin bildirilmesi halinde işçinin kıdem tazminatına hak kazanamayacağı 14. maddede öngörülmüştür.
Anılan hüküm emredici nitelikte olup, yorum yoluyla da genişletilemez. Bu durumda davacı kıdem tazminatına hak kazanamayacağından davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kabulü isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, 27.4.1993 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
Gerekçede "belirli süreli hizmet aktinin sürenin bitimiyle kendiliğinden sona ermesi" ifadesinin kullanılmasına katılmıyorum."
|
