 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/12526
K: 1992/11677
T: 26.10.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacının çalıştığı iş niteliği itibariyle günde ençok 7,5 saate kadar çalışabilecek işlerdendir. TİS hükmüne göre günde 7,5 saaten haftalık çalışma karşılığı 45 saat üzerinden ödenecektir. Buna göre haftanın 6 işgününde çalışıldığı taktirde 45 saat üzerinden ödeme yapılacaktır. Yine normal işlerde haftanın 5 işgününde çalışıldığında ödeme aynı miktar üzerinden olacaktır. Davacı akü işinde haftada 5 gün çalıştırılmıştır. Buna göre haftalık çalışma süreci 37,5 saat olacaktır. Buna rağmen işyerinde hergün bir saatlik yemek paydosu dışında 8,5 saat kalmıştır. Bunun 15'er dakikadan yarım saati çay ve ihtiyaç molası olarak verilmiştir. TİS'nin 27. madde (d) bendinde bu ihtiyaç molasının iş süresinden sayılacağı öngörülmüştür. 8,5 saatin diğer yarım saatinde ise fiilen çalıştırılmıştır. Şu hale göre fiilen çalıştırılan yarım saatlik çalışma fazla çalışmadır. İş süresinden sayılan yarım saatlik süre ise, çalışılmadığı için fazzla mesai sayılmaz. Ancak, iş süresinden sayıldığı için sadece normal ücrete hak kazanılır. O halde davada sözü edilen bir saatlik sürenin yarım saati fazla mesai, yarım saatlik çalışılmayan fakat iş süresinden sayılan sürenin de fazla mesai olarak kabulüyle günde bir saatten fazla mesai ücretine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda yazıla sebepten BOZULMASINA, 26.10.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
