 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1992/10474
K: 1993/5432
T: 09.04.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacının iş kazasının meydana geldiği 2.1.1972 tarihine kadar çalışması nedeniyle kıdem tazminatı hesabında 4.3.1971 ile 3.1.1972 tarihleri arasında geçen sürenin gözönünde tutulması doğrudur. Ancak, 3.1.1072'den 25.5.1972 tarihine kadar davacının istirahatli olduğu anlaşılmakta, 25.5.1972 tarihinden 1.9.1972 tarihine kadar ise işyerinde çalışıp çalışmadığı belirlenememektedir. Bu durumda, istirahatli kaldığı sürenin tamamının kıdem tazminatının hesabında dikkate alınması doğru değildir. Bunun ancak, 1475 Sayılı İş Kanunu'nun 17'nci maddesinin 1. bendinin son fıkrasındaki esaslar dikkate alınarak bildirim önellerine 6 hafta eklenmek suretiyle bulunacak süre kadar olan bölümün gözönünde tutulması gerekir. Diğer taraftan, istirahati müteakip davacının tekrar işe başladığı ve 1.9.1972 tarihine kadar çalıştığı anlaşılıyorsa, bu süre de kıdem tazminatı hesabına dahil edilmelidir. Yapılacak inceleme sonucunda çalışmadığı tesbit edildiği takdirde ise, hesaba dahil edilmemesi gerekir. Bu konu üzerinde durulup inceleme ve araştıma yapılmadan noksan tahkikatla hüküm kurulması isabetsiz olup, bozmayıgerektirmiştir.
SONUÇ: : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 9.4.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
