 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/7907
K: 1991/12890
T: 07.10.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, gecikme zammı ve yıllık ücretli izin parasıyla maddi zararın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacının ceza mahkemesinde delil yetersizliğinden beraat etmiş olması hizmet aktinin haksız olarak fesih edildiği yönünde yeterli bir delil olarak kabul edilemez. İşçinin hizmet aktinin tazminatsız olarak feshi için 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesinin II. bendine göre ahlak ve iyiniyet kurallarına uymayan hallerde bulunması yeterlidir. O halde, İş Kanunu'nun anılan hükmü çerçevesinde gerekli inceleme ve değerlendirme yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir. Sırf delil yetersizliğine dayalı ceza mahkemesi'nin beraat kararına dayanılarak kıdem tazminatına karar verilmiş olması doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 7.10.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.