 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/6436
K: 1991/8146
T: 06.05.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ücret alacağı, ikramiye ve ilave tediye ile diğer sosyal haklar karşılığının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacının hizmet akti 1.11.1983 tarihinde 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesi II. bendinin ilgili hükmü gereğince idareye ait kullanıldığı araçta zarar verdiği iddia olunarak feshedilmiştir. Bu fesihten takriben 5.5 sene sonra 9.3.1989 tarihinde tekrar işe alınmıştır. Davalı idare davacı aleyhine zarar beledelinin tahsili için dava açmış fakat bu dava redle sonuçlanıp kesinleşmiştir.
Davacı fesih ile tekrar işe alındığı tarih arasında boşta geçen ücret ve sosyal haklarını istemiştir.
Mahkeme B.K.'nin 325. maddesini uygulamak suretiyle isteği kabul etmiştir. Öncelikle belirtmek gerekirki, davanın dayanağı 1475 sayılı İş Kanunu'nun 13. maddesinin son fıkrasını teşkil edebilir. Ancak, hizmet aktinin feshi 1.11.1983 tarihinde gerçekleşmiş ve böylece taraflar arasındaki hizmet akti ilişkisi son bulmuştur. Fesihte işverenin davacıyı zararlandırmayı amaçlayan bir davranışı da yoktur. Böyle bir amacı ispat edilememiştir. Bu durumda davacı boşta geçen süre içinde istekte bulunamaz. Seneler sonra tekrar işe alınmış olmasında bu konuda kendisine bir hak vermez. O halde, davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kabulü isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA- 6.5.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.
