 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/428
K: 1991/8329
T: 13.05.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, 1.3.1989 ile 28.2.1991 tarihleri arası için yürürlüğe konulan TİS'nin 72. maddesinin (h) fıkrasının "fazla mesaiye çağrılan işçilerin yolda geçen süreleri fazla mesai süresinden sayılır" hükmüne dayanarak yolda geçen süreler için fazla mesai ücreti talep etmiştir.
Sözü edilen TİS'in 72. maddesinde de fazla çalışmadan sayılan haller ayrıntılı biçimde sayılmış, işçinin mutad çalışmasından sonra işi bırakmayarak çalışması hali ile, arazi sebeplerle işe çağrılan işçilerin fazla mesaileri ayrı bir biçimde düzenlenmiş ve fazla mesaiye çağrılan işçilerin yolda geçen süreleri için (h) fıkrası hükme getirilmiştir. Bu hükme göre, yolda geçen sürelerin fazla mesaiden sayılabilmesi için mutad çalışmasından sonra arazi sebeplerle evinden çağrılmış olması gerekmektedir. Mutad çalışmasından sonra işi bırakmayarak çalışan işçi için bu hüküm uygulanmayacaktır.
Şu halde, 72. maddenin (h) fıkrasındaki şartlar oluşmuşsa davacı yolda geçen süre için fazla mesai isteyebilecektir. Buradaki şart oluşmamışsa yolda geçen süre için fazla isteyemeyecektir. Bu yön üzerinde yeterince durulmadan isteğin kabulü doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan hükmün yukarıda yazılı sebepten bozulmasına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.5.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.