 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/42
K: 1991/7577
T: 25.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, davalının icra takibine vaki itirazın iptaline icra inkar tazminatı ile kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacının, 24.10.1969 - 2.4.1979 tarihleri arasındaki hizmeti 657 sayılı Devlet memurları Kanunu'na tabi olarak geçmiştir. Memurluktaki görevine 2.4.1979 tarihinde 657 sayılı Devlet Memurları Kanununu'nun 48/3 ve 98/b maddeleri uyarınca son verilmiştir. Bu şekilde son verme 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin 5. fıkrası uyarınca kıdem tazminatı ödenmesini gerektirmeyecek şekilde sona erme hali olup, kıdem tazminatı hesabında dikkate alınmaz. Buna göre memurlukta geçen bu süreye ilişkin kıdem tazminatı isteğinin reddi gerekir.
3 - Yukarıda 2. bent kapsamı dışında kalan kısımda likit olmayıp ancak mahkemece çözümlenip hesap edilebilecek nitelikte bulunrduğundan icra inkar tazminatına da karar verilmesi de doğru değildir.
4 - Kabule göre de memur statüsünde geçen süre için kıdem tazminatı hesabı yine 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin 6. fıkrası hükmü uyarınca yapılması gerekirken işçilikte geçmiş gibi son ücret üzerinden hesap edilmesi yanlıştır.
5 - T.C. Emekli Sandığı Kanunu'na göre borçlanılan askerlik süresine ait kıdem tazminatı hesabında 14. maddenin 6. fıkrası hükmüne göre yapılması gerekir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.4.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.