 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/3567
K: 1991/8134
T: 06.05.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kötüniyet ve kıdem tazminatı farkı ile manevi tazminat ve kazanç kaybı ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm temyiz itirazları ile davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacının hizmet akdi 24.1.1981 tarihinde fesih edilmiştir. Böylece fesih gerçekleşmiştir. Feshin gerçekleşmesinden sonraki davacının emekli olduğu tarihe kadar boşta geçen sürenin kıdem tazminatı hesabında nazara alınması mümkün değildir. Zira fesih ile hizmet akdi son bulmuştur. Boşta geçen süre için tazminata hükmedilmiş olması o sürenin kıdem tazminatında değerlendirilmesini gerektirmez. Zira, her ikisinin hukuki sebepleri birbirinden farklıdır. Davacının daha önce 1981 yılına kadar çalışmaları için açtığı dava sonunda kıdem tazminatını aldığı da anlaşılmaktadır. Bu olayda fesihten sonraki süre için kıdem tazminatına hak kazanılmayacağının ayrıca bir delilidir. Bu isteğin reddi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 6.5.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.