 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/2735
K: 1991/9514
T: 11.06.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı iş kazasından doğan maddi ve manevi zararın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel Mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı 1986 yılında meydana gelen bir iş kazası sonucu % 5,4 oranında meslekte çalışma gücünden kayba uğramıştır. 1988 yılında açtığı dava ile 1.000.000 TL manevi tazminat istemiştir. Ancak davayı takip etmediği için 9.4.1990 tarihinde davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiştir. Bunu takiben 11 gün sonra 20.4.1990 tarihinde bu davayı açarak manevi tazminatı 3.000.000 TL'ye yükseltmiştir. Buna davalı itiraz etmiştir. Gerçekten manevi tazminat duyulan elem ve acının karşılığı olarak bir bütünlük teşkil eder. Bölünerek veya artırılarak yeniden bir dava konusu yapılamaz. Davacı az önceki davada 1.000.000 TL manevi tazminat istediğine göre o miktarı aşmayacak şekilde bir miktara karar vermek gerekir. Daire uygulamaları bu yöndedir. Yazılı şekilde aksine hüküm tesisi bozmayı icap ettirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 11.6.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.