 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/16645
K: 1992/2245
T: 25.02.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, işkazasından doğan maddi ve manevi zararın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 25.2.1992 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat A.A.B., geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı % 75 oranında işgücü kaybına uğramışsa da bu orandaki maluliyet iş kazası geçirmeden önce yaptığı işiyle ilgilidir. Sağ bacağı diz altından kopmuştur. Daha az efor sarfını gerektiren davacıyı sakat işçi kadrosunda olay tarihinden beri çalıştırdığı anlaşılmaktadır. Maddi zarar hesabında bu çalışmasından dolayı elde edeceği gelirinde tazminattan bir hakkaniyet indirimi yapılmışsa da belirtilen durumlar dikkate alındığında yapılan bu indirimin az olduğunun kabulü gerekir. Esasen % 25 oranındaki indirim zarardan yapılmamış, sigorta gelirinin tenzilinden sonraki tazminattan yapılmıştır. O halde daha yüksek bir oranda indirim yapılmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
3 - Sigorta gelirlerindeki sonraki artışlarında maddi tazminattan indirilmesi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, 25.2.1992 gününde oyçokluğuyla karar verildi.