 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/16596
K: 1992/4038
T: 10.04.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, 01.07.1988 ile 21.06.1990 tarihleri arası çalışması için fazla mesai ücreti istemiştir. Davalının ibraz ettiği bordrolarda davacıya yasal asgari ücret üzerinden ödendiği görülmektedir. Ancak davacı daha yüksek ücretle çalıştığını ileri sürmüş ve bu konuda şahit dinlenmiştir. Bilirkişi 01.07.1988 ile 30.06.1989 tarihleri arası için şahit beyanlarına göre net 900.000 TL ve net 1.000.000 TL. aylık ücret üzerinden hesap yapmış, mahkemece bu rapor esas alınmak suretiyle hüküm kurulmuştur. Ancak iki yıllık bir çalışma süresi içinde ücretin net 900.000 ve net 1.000.000 gibi yüksek miktarlara ulaştağının şahit sözlerine dayanılarak kabulünde isabet olamaz. Bu itibarla yaptığı işin niteliği de dikkate alınarak alabileceği ücret mümkün olduğu kadar gerçeğe uygun bir şekilde tespit edilip ona göre fazla mesai ücreti hesaplanmak icap eder. İnandırıcı olmayan rakamlara göre hesap yapılması isabetli olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 10.4.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.