 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/14854
K: 1992/3123
T: 17.03.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin ve sosyal haklar karşılığı ile hafta ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davalının işvereni olduğu fırın işyeri, başka bir şahsa devir edilmiştir. Devir anına kadar davacı bu işyerinde çalışmıştır. Devirlek birlikte davacının hizmet akdi de devir edilmiş sayılır ve 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesi hükmüne göre ileride hizmet sürelerinin toplamı üzerinden hesaplanacak kıdem tazminatından son işveren sorumlu tutulur. Devir eden işveren ise kendi süresiyle ve devir esnasındaki işçinin aldığı ücret seviyesi ile sınırlı olmak üzere sorumlu olur. Devirle birlikte hizmet akdi de devir edilmiş olacağından, artık devir sırasında davacının hizmet akdinin feshinden söz edilemez. Yargıtay İçtihatları ve doktrindeki görüş bu yöndedir. Davacının devirden sonra yeni işveren nezdinde çalışmasını sürdürdüğü de anlaşılmaktadır. Her ne kadar yeni işveren SSK'ya davacının giriş bildirgesini 18 gün sonra vermiş ve girişini o tarihte göstermişse de, giriş bildirgesindeki bu kayıtlar davacının hiçzmet akdinin devir edilmediğini göstermeye yeterli olamaz. Nitekim devirden sonra işyerinde tadilat için çalışmaya ara verildiği bildirilmektedir. Bu nedenlerden dolayı davalının, davacının hizmet akdini feshettiğinden söz edilemeyeceği cihetle davacının bu aşamada davalıdan kıdem ve ihbar tazminatı istemeye hakkı olamayacağından bu isteklerin reddine karar vermek gerekir.
3 - Davalı, davacının 1986 ile 1988 yılları arasında askerde olduğunu ileri sürmüştür. Bu savunma tahkik ve tespit edilmeden hesaplarda çalışma süresine dahil edilmiş olması da doğru değildir. Bunun savunmanın tevsii ile ilgisi yoktur.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, 17.3.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.