 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/14336
K: 1992/2491
T: 02.03.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göser davalının tam temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine,
2- Davacının temyizine gelince;
Davacının 15.8.1960 ile 10.10.1980 tarihleri arasındaki çalışmasına ilişkin hizmet aktinin istifa etmek suretiyle davacı tarafından feshedildiği yönündeki savunma dosya içeriğine uygun değildir. Zira davacı 15.8.1960 tarihinden 10.9.1980 tarihine kadar mevsimlik olarak çalıştıktan sonra bu tarihte verdiği bir dilekçe ile başka bir ... fabrikasına naklini istemiş ve çalışmasına devam etmekte iken 10.10.1980 tarihinde bir olaydan dolayı nezarete alınmış, 3-5 gün sonra bırakılınca işe dönmüş, fakat işveren tarafından nakil isteğini içeren dilekçesi istifa şeklinde nitelendirilerek işe alınmamıştır. Oysa olayın cereyan şekline göre bu dilekçeyi bir istifa şeklinde görmek mümkün değildir. Davacı 1982 yılında yanı işyerine tekrar girmiş çalışmasını sürdürerek 1990 yılında emekli olmuştur. Şu durumda davacının 15.8.1960 ile 10.10.1980 tarihleri arasındaki mevsimlik çalışmalarının da sonraki hizmeti ile birleştirilerek kıdem tazminatı hesaplanması ve sonraki döneme ait ödenmiş olan kıdem tazminatının mahsubu ile bakiyesine karar verilmesi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, 2.3.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
