 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/13995
K: 1992/2113
T: 24.02.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, sigortasız geçen hizmetinin 1.7.1966 tarihinden itibaren tespitine, ihbar, kıdem tazminatı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izzin parası ile hafta tatili gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı Ş.T.'nin aşağıdaki bentlerin dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Hizmet aktinin kötüniyetle fesh edildiğinin isbatı davacı işçiye aittir. Olayda davacı kötüniyetle fesih olgusunu ispat edememiştir. Buna rağmen, kötüniyet tazminatına karar verilmiş olması doğru değildir. Sadece ihbar tazminatına karar vermekle yetinilmelidir.
3- Davacı hafta tatili ve fazla mesai isteklerinde bulunmuş ise de, bu haklarında gerçekleştiğini ispat edememiş, bilirkişi de düzenlediği raporda ispat olgusu gerçekleşmediği için bir hesap yapmamıştır. Bu kalemlerden de istekle bağlı kalınarak hüküm kurulmuş olması isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
4- Davacı işyerinde mevsimlik işçi olarak çalıştığı halde 1475 sayılı İş Kanunu'nun 50'nci maddesinin 5'nci fıkrası hükmünü dikkate almaksızın yıllık ücretli izin alacağına karar verilmesi doğru değildir.
5- Diğer davalı SSK'nin temyizine gelince:
Davacı Sosyal Sigortalar Kurumu'nu hasım göstererek açmış olduğu hizmet tespiti davasının atiye bırakmış, diğer işçilik haklarından da davalı işverin sorumlu tutularak hüküm kurulmuştur. Buna rağmen, ücreti vekalet ve mahkeme masraflarından işverenle birlikte davalı SSK'nin sorumlu tutulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerden BOZULMASINA, 24.2.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.