 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/13911
K: 1991/14902
T: 26.11.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, hafta tatili ve ikramiye alacağı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parası ile vergi iadesinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı şirket avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacının her ay 3 hafta tatil gününde çalışıp, sadece 1 hafta tatili günü dinlenmiş olması için niteliği ve mevcut delillere göre gerçekçi gözükmemektedir. Örneğin Cumartesi yarım gün çalışıp, yarım gün tatil yapan bir kimsenin normal tatil günü olan Pazar günü çalışmış olması inandırıcı değildir. Bu hususlar dikkate alınmadan şahitlerin mücerret beyanlarına göre, Pazar günü çalışma parasına hükmetmiş olması doğru değildir.
3 - Mahkemenin hükme esas aldığı raporda bilirkişi, Cumartesi öğleye kadar çalışıldığını ve ayda 4 Cumartesi günü itibariyle bu çalışmanın haftada 2 tam çalışma günü oluşturacağını bildirerek hesap yapmıştır. Öncelikle belirtmek gerekir ki bu şekildeki hesap tarzı yanlıştır. Şayet Cumartesi günleri öğleye kadarki çalışma haftalık 45 saati aşan bir çalışma ise, ancak o takdirde hafta sonu zamlı çalışma ücretlerinden söz edilebilir. Ya da Toplu İş Sözleşmesi'nde Cumartesi günlerinin akti tatil günü olarak kabul edilmesine rağmen çalışma yapılmışsa yine aynı sonuca varmak mümkündür. 45 saati aşan çalışma yoksa ve de Toplu İş Sözleşmesi'nde veya ferdi sözleşmede bu hususlarda hüküm mevcut değilse, Cumartesi günleri çalışması için hafta sonu zammı çalışma ücreti adı altında bir istekte bulunulamaz. Bu konu üzerinde durulup gerekli araştırma ve inceleme yapılmadan hüküm tesisi keza doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 26.11.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.