DAVA : Alman İş Mahkemesinin ücret alacağına ilikin olarak verdiği kararın tenfizi isteğiyle açılan davanın kabulüne ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 26.11.1991 salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruma günü davalı adına Avukat Kemal Hakimloğlu ile karşı taraf adına Avukat M. Kemal Aydın geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek bırakılan günde dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

 

KARAR : Davacı vekili Alman İş Mahkemesi tarafından ücret alacağına ilişkin olarak verilen 4.11.1981 tarih ve 512/81 sayılı kararın tenfizi istemiyle İş Mahkemesine başvurmuştur.

İş Mahkemesi, adı geçen yabancı Mahkemenin kararının tenfizine karar vermiştir.

İş bu karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

1 - Dairemizce de benimsenen Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 13.6.1990 tarih ve Esas 1990/13-3, Karar 1990/347 sayılı ilamı uyarınca Almanya ile, 2675 sayılı MÖUHK'nun 38. maddesindeki karşılıklık ilkesinin gerçekleştiğinin kabulü gerektiğinden davalının bu yöne ilişkin temyiz itirazı yerinde görülmemiştir.

2 - "Mehakimi Şer'iyenin ilgasına ve Mehakimin teşkilatına Ait Ahkamı Muaddil Kanun" adlı 469 sayılı Kanunun 1. maddesinde, Türkiye Cumhuriyetinde önce yetki derecesi Kanun ile muayyen Sulh Mahkemeleri, saniyen bulundukları kazanın namıyle anılan Asliye Mahkemelerinin varlığı belirtilmiş, 2. maddesinde icabeden yerlerde Asliye Mahkemelerin müteaddit devaire taksim olunacağı, müteaddit devaire taksim olan mahkemelerde çeşitli meselelere göre, görevin daireler arasında tevziinin Adalet Bakanlığına (yeni Anayasa uyarınca Hakimler ve Savcılar Kuruluna) ait olacağı açıklanmış, 3. maddesinde de Asliye Mahkemelerinin Sulh Mahkemelerinin yetkileri dışında kalan tüm hukuk ceza ve ticaret davalarını usul ve kanuna tevfikan temyizi kabil olmak üzere göreceği hükme bağlanmıştır.

Sonradan 4.2.1950 tarihinde yürürlüğe giren 5521 sayılı "İş Mahkemeleri Kanununun" 1. maddesinde, orada yazılı hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi ile görevli olarak lüzum görülen yerlerde İş Mahkemelerinin kurulacağı, İş Mahkemeleri kurulmamış olan yerlerdeki bu davalara o yerde görevlendirilecek mahkeme tarafından bakılır hükmü getirilmiştir.

Bu yasa hükmüne istinaden İş Mahkemeleri kurulmuş, İş Mahkemesi kurulmamış olan yerlerde de bu davalara bakmak üzere o yer Asliye Hukuk Mahkemesi görevlendirilmiştir.

Buna göre, İş Mahkemeleri, Sulh Mahkemelerinin yetkileri dışında kalan ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 1. maddesinde öngörülen hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi ile görevli mahkeme durumundadır.

469 sayılı Kanunun 3. maddesinde ise, Sulh Mahkemelerinin yetkileri dışında kalan hukuk davalarına bakan mahkemeler Asliye Mahkemesi olarak tanımlanmıştır.

O halde, İş Mahkemeleri de Asliye Mahkemesi olarak kabul edilmelidir.

Gerçekten genel bir kavram olarak Asliye Mahkemesi, hukuk dalında Asliye ve ceza dalında Asliye Mahkemelerini kapsar.

Hukuk dalında Asliye Mahkemeleri Asliye Hukuk, Ticaret, Tapulama ve iş gibi Sulh Hukuk Mahkemeleri dışışndaki hukuk uyuşmazlıklarının çözümü ile görevli mahkemeleri ifade eder.

İş Mahkemelerinde uygulanacak hukuk usulü bakımından bazı özel hükümler getirilmiş olması bu esası etkilemez.

Bu nedenlerden dolayı İş Mahkemeleri 2675 sayılı Kanunun 25. maddesine göre kendi görev alanına giren konularda tenfiz kararı vermeğe görevlidir. Davalının bu yöne ilişen itirazıda yerinde değildir.

3 - Ancak, tenfizi istenilen Alman İş Mahkemesinin kararı Tarkan Yasasever Firması aleyhine kurulmuştur.

Aleyhine tenfiz kararı istenilen İ. Tuğrul Yasasever'in ise, bu Firmanın Yönetim Başkanı, Ortak selahiyetli Müdür, Selahiyetli Müdür veya tasfiye selahiyetlisi olduğu anlaşılmaktadır.

Böylece, Alman İş Mahkemesinde aleyhine hüküm kurulan kişi ile, aleyhine tenfiz kararı verilen kişinin aynı kişiler olmadığı görülmektedir.

Bu husus gereğince açıklığa kavuşturulmadan ve hukuki dayanağı yeterince gösterilmeden İ. Tuğrul Yasasever hakkında tenfiz kararı verilmesi doğru değildir.

 

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda 3. bentte gösterilen sebepten BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer hususların incelenmesine yer olmadığına, davalı yararına takdir edilen 250.000 lira duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 9.12.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972