 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/13609
K: 1992/1457
T: 17.02.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacılar, iş kazasından doğan maddi ve manevi zararın ödetilmesine karar verilmesini istemişlerdir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, ana-baba işveren aleyhine açmış oldukları bu dava ile çocuklarının iş kazası sonucu öldüğünü iddia ederek maddi ve manevi tazminat talep etmişlerdir. Mahkemece, olay iş kazası kabul edilerek maddi ve manevi tazminata karar verilmiştir.
İş kazaları nedeni ile uğranılan zararlarının giderilmesi davacı, sigorta gelirleriyle karşılanmayan kısmının ödetilmesi esasına dayanır. Bu nedenle Sigorta Kurumu'nca bağlanan gelirlerin maddi tazminattan mahsubu gerekir. 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu'nun 24'üncü maddesi uyarınca, geçimi sigortalı tarafından sağlanan ana-babaya gelir bağlanır. Davacı ana-baba gelir bağlanması için Sigorta Kurumu'na başvurmuşlar ise de, Kurumca olay iş kazası sayılmayarak gelir bağlanmamıştır. Bu konuda Sigorta Kurumu'nun yazısı dosyada mevcuttur. Ancak davacıların Kurum'un bu işlemine itiraz hakları vardır. Olayın iş kazası olduğunun tespiti ile gelir bağlanması yolunda itiraz haklarını kullanabilirler. Bu yola gitmeden işverenin aleyhine açmış oldukları davada hak sahiplerine itiraz haklarını kullanmaları için mehil verilmek gerekir. O halde, davacılara bu konuda mehil tanımak ve gelir bağlandığı takdirde maddi tazminatlarından mahsup edilmelidir. Bu yolda işlem yapılmadan hüküm tesisi doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve 17.2.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
