 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E. 1991/13049
K. 1992/1301
T. 13.2.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
MEVSİMLİK İŞ AKDi
KIDEM TAZMİNATI
ÖZET İş akdinin davacı tarafından feshedildiği anlaşılmakta ise de, davalı İdarenin dahi mevsimlik işin başlangıç ve bitim tarihlerini belirleyemediği anlaşılmaktadır.
Bir işçinin, ücret ödenmeden her an emre amade
bekletilmesi yaşam gereklerine uygun düşmez. Böyle olunca iş aktini fesihte davacıyı haklı görerek kıdem tazminatına karar verilmelidir.
(1475 s. iş K. m. 16/II-e)
Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği reddetmiştir.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmekle; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı, davalı idarede 1976-1988 yılları arasındaki işyerindeki işin gereği aralıklı olarak çalışmış ve 20.2.1989 tarihinde başka bir işverene ait işyerinde daimi işçiliğe geçmiştir. Davacı, işe çağrılmadığı için daimi nitelikte iş bulduğunu bildirerek kıdem tazminatı istemiştir.
Mahkemece, davacının başka yerde iş bulup ayrılmış olması nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
Gerçekten olayda, iş akdinin davacı tarafından feshedildiği anlaşılmakta ise de, uzun yıllar mevsimlik iş adı altında geçici ve düzensiz aralıklarla bu çalışma ortamında çalıştırıldığı, iş oldukça çağrılıp iş bitince çalışmasına ara verildiği, yılın hangi mevsimlerinde iş çıkıp çıkmıyacağının belli olmadığı, davalı idarenin dahi mevsimlik işin başlangıç ve bitim tarihlerini belirleyemediği anlaşılmaktadır. Bunu, iş Kanununun 16/II. bendinin (e) fıkrasındaki iş şartlarının esaslı bir tarzda değişmesi, başkalaşması veya uygulanmaması tarifine uygun bir durum olarak kabul etmek gerekir. Hakkaniyette bunu icabettirir. Bir işçinin, ücret ödenmeden her an emre amade bekletilmesi yaşam gereklerine de uygun düşmez. Böyle olunca, iş akdini fesihte davacıyı haklı görmek ve gerçekleşecek olan kıdem tazminatına karar vermek gerekir.
SONUÇ Temyiz olunan kararın yukarda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.2.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.