 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/12707
K: 1992/1106
T: 06.02.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ve yıllık ücretli izin parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davalı savunmasında, davacının 8.8.1990 ile 10.8.1990 tarihleri arasında işe gelmediğini, bundan sonrada isteği üzerine bir yazı ile geçmiş yıllara ait yıllık ücretli izinlerinin verildiği; bildirildiği halde izin bitimi 4.10.1990 tarihinden itibaren de işe devam etmediğini, bu durumda kendilerinin fesih hakkının doğduğunu; bu nedenle, kıdem tazminatı isteyemeyeceğini ileri sürmüş ve gerçekten işvereni, davacının 3.8.1990 tarihli izinlerini, verilmesine ilişkin dilekçesinden bir süre sonra, 21.8.1990 tarihli bir yazı ile geçmiş yıllara ait izinlerinin verildiği görülmektedir. Böylece zamanında izinlerinin verilmemesi ve dilekçesi üzerine de hemen izin verilmeyip bir süre geçtikten sonra izin verilmiş, fakat tebliğden önce bu davanın açılmış olması durumu dikkate alındığında, iş aktinin davacı tarafından 16/II- a fıkrası uyarınca haklı nedenle feshedildiğinin kabulü gerekir ve davacı kıdem tazminatına hak kazanır. Dava dilekçesinin izinlerinin verildiğine ilişkin yazının dava dilekçesinin tebliğinden önce davacıya tebliğ edilmiş olması işverene bir hak vermez. Zira olayda dava dilekçesinin tebliği değil, davanın açılış tarihi önemlidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, 6.2.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.