 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/12148
K: 1992/690
T: 28.01.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, 30.3.1990 tarihinde işyerine gelmiş ve işe başlamış 1. saat kadar çalıştıktan sonra ustabaşının vermiş olduğu kalıp işini ağır bularak işyerinden ayrılmış, Cumartesi ve Pazar, günleri geçtikten sonra 2.4.1990 Pazartesi günü işyerine geldiğinde işveren tarafından, ardı ardına 3 gün işe gelmediğinden bahisle, iş aktinin feshedildiği bildirilmiş, mahkemece de, davalının fesih nedeni yerinde görülerek ihbar ve kıdem tazminatları isteklerinin reddine karar vermiştir.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, davacı 30.3.1990 Cuma günü işbaşı yapmıştır. Ancak mutad olarak yaptığı işin dışında, verilen kalıp işini ağır bularak, işi bırakmıştır. Kendisine, normal işin verilmesini istemek hakkıdır. Bu itibarla Cuma gününü işe devam etmeme şeklinde kabul etmek doğru değildir. Öte yandan 1.4.1990 günü Pazar'a rastlamaktadır. Pazar gününün işgünü olmayacağı yasa gereğidir. Bu nedenle, Pazar günü de işe devamsızlık günü olarak kabul edilemez. Bu durumda haklı bir neden olmaksızın ardı ardına 2 işgünü işe devam etmeme koşulu gerçekleşmemiş olur. O halde, davalı fesihte haksız olup, ihbar ve kıdem tazminatı vermek gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 28.1.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.