 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1991/11834
K: 1992/496
T: 23.01.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin parası ile ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosya içeriği ve toplanan delillere göre davacının işyerine 15.6.1990 tarihinden itibaren gelmemesi nedeni ile davalı tarafından 16.7.1990 tarihinden iş aktinin feshedildiği anlaşılmakta olup, bu hususları mahkemeninde kabulündedir. Buna rağmen, mahkemece 1475 sayılı İş Kanunu'nun 18. maddesinde öngörülen (6) işgünlük hak düşürücü sürenin geçirilmesi nedeni ile davanın kabulüne karar verilmiş ise de, devamsızlık devali ettiğine göre (6) işgünlük sürenin geçirilmesi koşulu gerçekleşmemiştir. Bu husus dikkate alınmadan, ihbar ve kıdem tazminatına karar verilmesi doğru değildir.
2- Bilirkişi raporunda yıllık ücretli izin alacağı için 1.440.000 TL. hesaplandığı halde izin alacağı olarak davacı tarafça atiye terkedilen ve daha bir miktara ulaşan ücret alacağı miktarına karar verilmesi de, keza yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
DAVA : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, 23.1.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.