 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/9536
K: 1991/630
T: 29.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, hafta, genel tatil ve bayram gündelikleri, ücret alacağı ile fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacıya işverence çakıl deposundan mıcır alması için peşin para verilmiş, davacı ise mıcırı taksitle alıp artan parayı üzerinde bırakmış ve bu konuda çıkan tartışma sonunda işi bırakarak ayrılmıştır. Tanık sözlerinden ve dosya içeriğinden olayın bu şekilde cereyan ettiği anlaşılmaktadır. İş aktini işverenin feshettiği kabul edilse dahi bu hal 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesinin II'inci bendinin (d) fıkrasındaki doğruluk ve bağlılığa uymayan haklı fesih nedenini oluşturur. Böyle olunca davacı ihbar ve kıdem tazminatına hak kazanamıyacağından bu isteklerin reddi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 29.1.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.