 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/9452
K: 1991/365
T: 22.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı işyeri ile ilgili olmayan bir suçtan dolayı mahkum olup tutuklanmıştır. Bunun üzerine işverene dilekçe vererek, mahkum olduğu için işe gelemeyeceğini bildirip kıdem tazminatı istemiştir. İşveren ise bu dilekçeyi alınca davacının kaydını kapatmıştır.
Mahkeme gerek davacının ve gerekse davalının istemini iş aktinin feshi niteliğinde görmeyerek hizmet aktinin feshedilmemiş olduğu gerekçesiyle davayı red etmiştir. Mahkemece davacının başvurusu istifa niteliğinde görülmediğine göre işverenin davacının kaydını kapatması iş aktinin anılan sebepten dolayı işverence feshi anlamını taşır. Böyle olunca 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesinin III. bendindeki şartları gerçekleşmiş olacağından kıdem tazminatına hükmetmek gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 22.1.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.