 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/8137
K: 1990/8212
T: 12.07.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA :Belediye İş Sendikası adına Avukat Ahmet ile Belediye Başkanlığı adına avukat Mustafa aralarındaki dava hakkında Adana 1. İş Mahkemesi'nden verilen 23.5.1990 günlü ve 506/403 sayılı hüküm davalı avukatınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 12.7.1988 tarihinde 1.3.1988 ile 28.2.1990 tarihleri arası için yapılan TİS'nin 45. maddesinde işçilere 6772 sayılı Yasa uyarınca yılda iki ilave tediyeden başka 30 günlük ücret tutarında iki ikramiye daha ödeneceği kararlaştırılmıştır. 46. maddesi ile de olağanüstü çalıştıkları belirgin olan işçilere, hizmetini özendirme ve ödüllendirme amacı ile işçinin 5 gündeliğinden az ve 150 gündeliğinden fazla olmamak kaydıyla hizmeti özendirme ikramiyesi verileceği öngörülmüş ve ikramiyenin işveren vekilinin önerisiyle işveren ve sendikanın oluşturacağı dört kişilik bir komisyonca tesbit edileceği hükmüne yer verilmiştir.
Belediye Encümeni 14.3.1989 günlü kararıyla TİS'nin 46. maddesinden bahisle ve miktar göstermeksizin bütün belediye işçilerine özendirme ikramiyesi verilmesini ve özendirme ikramiyesi komisyonunun iki üyesinin seçilmesini kabul etmiştir. Bu karar uyarınca da tüm belediye işçilerine ödeme yapılmıştır. Ancak 26 Mart 1989 tarihinde yapılan belediye seçiminden sonra yeniden oluşan belediye encümeninin 4.4.1989 tarihli kararıyla söz konusu ikramiyenin sadece başlarılı personele verileceğinden bahisle işçilere yapılan ödemelerin geri alınmasına karar verilmiştir.
TİS tarafı Belediye-İş Sendikası bu dava ile TİS'nin 46. maddesine göre özendirme ikramiyesinin bütün işçilere ödenmesi gerektiğini, maddenin bu şekilde yorumlanması icap ettiğini ileri sürmek suretiyle bu hususun tesbitine ve bu konudaki muarazanın men'ine, işçilerden yapılan kesintilerin durdurulmasına karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, istek doğrultusunda karar verilmiş ve ayrıca istek olmadığı halde "ödemelerin devam olunmasına" şeklinde bir ibare de konulmuştur.
Öncelikle belirtmek gerekir ki; 6772 sayılı Kanun'a 2448 sayılı Kanun'un 1. maddesiyle eklenen ek maddeye göre işçilere yapılan ilave tediyelerden ayrı olarak her yıl için her biri bir aylık istihkak tutarını geçmemek suretiyle TİS'leri ile en çok iki ikramiye daha verilebileceği öngörülmüştür. Bu yasa hükmüne göre davalı Belediye'de çalışan işçilere 6772 sayılı Kanun'a göre ödenen iki ilave tediyeden ayrı olarak birer aylık istihkakları tutarında en çok iki ikramiye daha verilebilecek, bunun üzerinde bir ikramiye ödemesi yapılmayacaktır. Durum böyle olmakla birlikte TİS'leri ile çalışmaları üstün görülen işçilere bu çalışmaları karşılığında ayrıca bir ödeme yapılması kararlaştırılabilir. Davada söz konusu edilen TİS'nin 45. maddesiyle davalı belediye de çalışan işçilere iki ikramiye daha verileceği kabul edilmiştir. Bu durumda bütün işçileri kapsıyacak şekilde bunun üstünde ayrıca bir ikramiye ödenmesi mümkün olamaz. Böyle olunca 46. maddenin tüm işçilere uygulanması mümkün olamaz. Ancak, orada yazılı olduğu üzere sözü edilen ikramiye dört kişilik bir komisyonca ve olağanüstü çalışması belirgin işçilere verilecektir. Mahkemenin tüm işçileri kapsıyacak şekilde karar vermiş olması usul ve yasaya aykırıdır. Uygulamanın devamı konusunda bir istek olmadığı halde "özendirme ikramiyesinin ödenmesine devam olunmasına" şeklinde karar verilmiş olması da HUMK'nin 74. maddesine aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 12.7.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.