 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E : 1990/7780
K : 1990/12074
T : 13.11.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* MANEVİ TAZMİNAT TALEBİ ( Yıllık Ücretli İzin Verilmemesi Nedeniyle )
* YILLIK ÜCRETLİ İZİN VERİLMEMESİ NEDENİYLE MANEVİ TAZMİNAT TALEBİ
ÖZET : Yıllık ücretli izin hakkının verilmemesi, manevi tazminat istemini haklı kılmaz. Sadece, verilmeyen izin süresi karşılığı ücrete hükmolunabilir.
(1475/m.49,59)
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem ve kötüniyet tazminatı fazla çalışma parası, manevi tazminat ile ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR
1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, diğer işçilik hakları yanında, yıllık kanuni izin hakkının kullandırılmamasının kendisini bir köle gibi görmenin sonucu olduğunu belirterek manevi tazminat isteğinde de bulunmuş, mahkemece 1475 sayılı İş Kanunu`nun 13/son maddesi şartlarının gerçekleştiği kabul edilerek istek hüküm altına alınmıştır.
Borçlar Kanunu`nun 49`uncu maddesinde "şahsi menfaatleri haleldar olan kimse hata vukuunda zarar ve ziyan hatanın hususi ağırlığı icap ettiği surette manevi zarar namıyla nakti bir meblağ itasını dava edebilir" denilmektedir. Yıllık iznini kullanmayan bir kimsenin şahsi menfaatlerinin haleldar olduğundan söz edilemez. Böyle bir durumda, yıllık izinle ilgili olarak İş Kanununa göre kullandırılmayan izni için karşılığı ücretini isteyebilir. Bu nedenlerle bu isteğin reddine karar vermek gerekirken, izin kullandırılmayan işçinin, yıpranmadığından söz edilerek manevi tazminata karar verilmesi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, 13.11.1990 gününde oy birliğiyle karar verildi.
