 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/709
K: 1990/4175
T: 29.03.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem tazminatı ile fazla çalışma parası ve ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmekle; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla toplanan delillere ve kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, davalıya ait hamamda keseci olarak çalışmıştır. Davalı, davacının bu çalışmasına karşılık müşterilerden kese ücreti ve bahşiş aldığını, bunun dışında ayrıca asgari ücret ödenmesi gerekmediğini savunmuştur. Davacı tanıkları da kese ücretinin davacı tarafından alındığını, ayrıca müşterilerin bahşiş verdiklerini söylemişlerdir. 1475 sayılı İş Kanununun 26. maddesine göre 3. kişiler tarafından sağlanan ve nakten ödenen meblağda genel anlamda ücrettir. Buna göre, şayet davacıya verilen kese ücreti ve bahşişler asgari ücret tutarında veya onun üstünde ise davacının artık davalıdan asgari ücret olarak bir ücret istemesi sözkonusu olamaz. Yeterki aksine bir anlaşma olsun. O halde belediye rayici de gözönünde tutulmak suretiyle davacının elde edebileceği kese ücreti ve bahşişler, gerekirse bir bilirkişi aracılığı ile tesbit edilerek az önce açıklanan husus gözönünde tutulmak suretiyle bir karar vermek gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29.3.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.
