 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/6381
K: 1990/9962
T: 09.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parası ile vergi iadesinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı davalıya ait özel dersanede belirli süreli hizmet aktiyle öğretmen olarak ders vermiştir. 1475 sayılı İş Kanununun 13. maddesine göre, hizmet aktinin feshinde önel vermek koşulu, süresi belirli olmayan sürekli hizmet akitleri içindir. Süresi belirli hizmet akitleri için önel gerekmez. Öte yandan 625 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanununa göre birer yıllık sözleşmelerle çalışan öğretmenler yönünden zincirleme sözleşme söz konusu değildir. Her yıl için yapılan sözleşme ayrı bir süresi belirli sözleşmedir. Bu nedenle davacı ihbar tazminatı isteyemez. Mahkemenin sözleşmenin süresi belirli olmayan sözleşme niteliğine bürünmüş olduğundan bahisle ihbar tazminatına karar vermiş olması doğru değildir.
3- Davacıyla sözleşme haftalık ders saati üzerinden yapılmıştır. Davacı şahidinin ifadelerinden davacının sabah postasında çalıştığı anlaşılmaktadır. Cumartesi ve Pazar günleri hariç haftanın 5 gününde sözleşmede öngörülen 15 ders saati üzerinde çalıştığına veya ders verdiğine dair dosyada herhangi bir delil ve tanık sözleri yoktur. Aynı tanık kursun sabah 9 ile 9.30 da başadığını son kursun akşam 19.30'da bittiğini söylemişse de, davacının bu saatler arasında ders vermek için işyerinde kaldığını bildirmiş değildir. Ders saatleri, sözü edilen kursa başlama ve bitim saatleri içine dağıtılmış olsa dahi, günlük vereceği ders saati itibariyle bu süre içinde çalışmış sayılması mümkün olamaz. Bütün bu durumlar dikkate alındığında davacının Cumartesi ve Pazar günleri dışında haftanın 5 gününde günde 2 saat fazla mesai yaptığının kabulü isabetsizdir. Sözü edilen günler için fazla mesai isteğinin reddi gerekir.
4- Davalı ihtilaflı aylarla ilgili olarak avans niteliğinde ödeme yaptığını ileri sürmüş ve buna ait makbuzları da ibraz etmiştir. Şayet böyle bir avans ödemesi varsa bunun hesap edilen ücret alacağından mahsubu icap eder. Verilen avansın ayrı bir dava ile istenebileceğinden söz etmek yerinde olmaz.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 9.10.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.