|
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/5396
K: 1990/9359
T: 13.09.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem ve kötüniyet tazminatı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parası ile bayram ve pazar gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Davacının tüm temyiz itirazları ile davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, davalının işyerinde tanker şoförü olarak çalışmaktadır ve tankerle Aliağa Refinerisi'nden İzmir'deki işyerine akaryakıt taşınmaktadır. Olay günü tankere fatura da yazılı miktar kadar akaryakıt yüklenmiştir. Akaryakıt yüklendikten sonra, tankerin doldurma ve boşaltma kapağının mühürlenmesi gerekmektedir. Bu mühürleme işi yükleyen veya şoför tarafından yapılmaktadır. Aynı gün işverene bir emekli albay tarafından, üzerinde K.E Petrol Limited Şirketi yazılı bir tankerden ifadesinde belirtilen yerde, başka bir tankere akaryakıt boşaltıldığı ihbar edilmiştir. Tanker işyerine geldiğinde işveren tarafından mührün açık olduğu görülünce avukatına ve polise haber verilmiş, polis memuru gelmiş mührün açık olduğuna dair tutanak düzenlenmiş, ancak o gün tartı bulunmadığından ölçüm ertesi gün yapılmış ve faturadaki miktara göre 1894 litre yakıt noksanlığı tespit edilmiştir. Bu olay üzerine bir gün sonra iş akti feshedilmiştir. Akaryakıtın faturadaki miktardan noksan çıkması, doldurma ve boşaltma kapağının mührünün sökülmüş, olması emekli albayın ihbarı ve davadaki ifadesi hep birlikte değerlendirildiğinde davacının iş aktinin feshinin 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesinin II. bendinin ilgili hükmüne göre haklı nedene dayandığının kabulu gerekir.
Davacının ceza mahkemesinde beraat etmiş olması. beraat gerekçesine göre hukuk hakimini bağlamaz. Esasen mahkemece de ceza mahkemesi kararının bağlayıcı olmadığı kararda belirtilmiştir. Böyle olunca davacı ihbar ve kıdem tazminatına hak kazanmaz. Bu isteklerin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kabul isabetsizdir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen sebepten BOZULMASINA, 13.9.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.