 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1990/4775
K: 1990/5104
T: 18.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, iş kazasından doğan maddi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Dava iş kazası nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Bu tür davalarda maddi zarar hesabı genel de, ihtimali verilere dayanmaktadır. Matematiksel hesaplarla tesbiti de herzaman için gerçeği yansıtmayabilir. Somut olayda davacının maddi tazminat alacağı 155.573.525 lira olarak bulunmuş ve mahkemecede bu miktara hükmedilmiştir. Olay 28.9.1980 tarihinde meydana gelmiş, davacı olaydan sonrada aynı işyerinde çalışmasını sürdürmüştür. Olay tarihinden itibaren işleyecek faiz ve davacının bu parayı peşin olarak almak suretiyle değerlendirebileceği ve az önce işaret edilen hususlar dikkate alındığında, Borçlar Kanununun 43. maddesi gözetilerek gerekli indirim yapılmak icab eder. O halde Borçlar Kanununun 43. maddesi uyarınca gerekli indirim yapılmak üzere hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 18.4.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.